1) ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ: Επισκεφτείτε το ακόλουθο link με τις ασκήσεις της εβδομάδας. Υπάρχουν 3 ασκήσεις που πρέπει να μοιραστείτε  http://zunal.com/newpage.php?w=257881&n=1572

Γράψτε τις απαντησεις σας εδώ.

2) ΟΜΑΔΙΚΗ ή ΑΤΟΜΙΚΗ  ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ: Θέλετε να πείσετε και άλλους να διαβάσουν το διήγημα του Βιζυηνού "Ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου" προβάλλοντας τις αρετές του διηγήματος και προκαλώντας την περιέργεια-ενδιαφέρον των πιθανών μελλοντικών αναγνωστών. Μπορείτε να δημιουργήσετε: μια βιβλιοπαρουσίαση σε word εμπλουτισμένη με εικόνες / ένα μικρό ταινιάκι-διαφημιστικό τρέιλερ του διηγήματος / μια ψηφιακή αφίσα που να διαφημίζει το διήγημα.

Ραφαηλία Φερμάνη

Αξιότιμε αστυνόμε,

Με αφορμή την εύρεση του δολοφόνου του εγκλήματος που διαπράχθηκε πριν χρόνια στη Βιζύη,

πήρα το θάρρος να σας απευθύνω το λόγο εξηγώντας σας αναλυτικότερα την

κατάσταση,προκειμένου να επανεξετάσετε το ζήτημα του πραγματικού ενόχου.

Ο φερόμενος ως ηθικός αυτουργός Κιαμήλ κάποτε τυφλώμενος από έρωτα και αναζητώντας την

εκδίκηση για τον άδικο χαμό του κουνιάδου του προέβει στην δολοφονία του Χρηστάκη.Το πιο

τραγικό πρόσωπο ίσως της ιστορίας,ο Χρηστάκης βρέθηκε νεκρός στη θέση του Χαραλάμπη,του

πραγματικού ενόχου.Την αποκάλυψη της αλήθειας μετά από καιρό ακολούθησε η παράνοια του

Κιάμηλ,όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί.Σημαντικότατο κομμάτι της ιστορίας αποτελεί η

τυχαία περίθαλψη του Κιαμήλ από τη μητέρα του Χρηστάκη,η οποία έκτοτε τον θεωρεί ως παιδί

της.Πρέπει τέλος να σημειωθεί οτι ο ένοχος είναι ειλικρινά μετανιωμένος,γεγονός που

αποδεικνύεται και από την προσπάθεια του για αυτοτιμωρία.

Κλείνοντας κρατήστε ως βασικά κομμάτια της επιστολής μου την άσχημη ψυχική κατάσταση του

Κιαμήλ τη στιγμή του φόνου,καθώς και την μεταμέλεια του.Θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο αν

απαλλάσατε τον Κιαμήλ,λυτρώνοντας τον παράλληλα από τις ενοχές του.Σαφέστατα η τελική

απόφαση ανήκει σε εσάς.

Χατζημιχάλης Νίκος

Η ΔΙΠΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ

Οι ήρωες του Βιζυηνού ζουν σε μια διπλή πραγματικότητα: οι αρχικές αντιλήψεις, οι ιδέες και οι προσδοκίες τους ανατρέπονται ριζικά όταν αποκαλύπτεται η αληθινή πραγματικότητα και αποδεικνύεται ότι η πραγματικότητα στην οποία ζούσαν ως τώρα ήταν μια πλάνη, μια απάτη. Μερικά βασικά παραδείγματα από το διήγημα είναι:

- Η μάνα δεν γνωρίζει ότι ο Κιαμήλ, που τόσο αγαπά και τόσο υπερασπίζεται, είναι ο φονιάς του παιδιού της, που τόσο μισεί.

- Ο ίδιος ο συγγραφέας, γιατί και ο ίδιος υποψιαζόταν τον χαραλάμπη για φονιά του αδελφού του και δεν πήγαινε το μυαλό του στον κιαμήλ, που είχε αρχίσει να τον συμπαθεί και να τον λυπάται.

- Ο Κιαμήλ, γιατί πιστεύει ότι έχει σκοτώσει τον χαραλάμπη και ότι πήρε εκδίκηση για το φόνο του αδελφοποιτού του,, αλλά στην πραγματικότητα έχει σκοτώσει άθελά του τον Χρηστάκη. Όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, δεν την αντέχει και τρελλαίνεται.

-Ο Χρηστάκης, γιατί δεν ήξερε ότι η πρόταση του Χαραλάμπη έκρυβε για εκείνον μια θανάσιμη παγίδα

- Η Τουρκάλα, γιατί πίστευε ότι ο γιος της ήταν τόσο αναστατωμένος εξαιτίας της ερωτικής απογοήτευσης, ενώ στην πραγματικότητα εκείνος βασανιζόταν από την παρουσία του -ζωντανού- Χαραλάμπη, που τον θεωρούσε φάντασμα.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

Αξιότιμε κύριε διευθυντά του αστυνομικού τμήματος,

Λαμβάνω την τιμή να αναφέρω ένα αξιοσημείωτο περιστατικό που έλαβε χώρα στη Βιζύη της θράκης πριν από 3 χρόνια. Ένα νέο παιδί, με το όνομα Χρηστάκης, παίρνει τη θέση ενόις ταχυδρόμου, που λεγόταν Χαρλάμπης, γιατί ο τελευταίος του "χάρισε" τη θέση, μια και είχε βαρεθει αυτό το επάγγελμα, όπως ισχυριζόταν. Ο Χρηστάκης αποδέχεται την προσφορά του φίλου του και την πρώτη κιόλας μέρα δέχεται επίθεση από άγνωστο και σκοτώνεται. Ξαφνικά όλα παίρνουν παράξενη τροπή. Η οικογένεια του θύματος δεν  μπορεί να ηρεμήσει και ζητά με μανία την εύρεση του φονιά και την απονομή δικαιοσύνης. Στην Κωνσταντινούπολη, 3 χρόνια μετά τις άκαρπες έρευνες για την έυρεση του φονιά, η υπόθεση ξανανοίγει. Διαπιστώνεται ότι ο Χαραλάμπης δεν είχε δώσει οικειοθελώς τη θέση του στο Χρηστάκη, αλλά επειδή κινδύνευε η ζωή του, στήνοντας έτσι στο "φίλο" του θανάσιμη παγίδα. Ο Χαραλάμπης είχε σκοτώσει τον αδελφοποιτό του Κιαμήλ και ο Κιαμήλ, στην προσπάθειά του να εκδικηθεί, σκότωσε αντί για τον Χαραλάμπη, τον Χρηστάκη που είχε πάρει τη θέση του. Ο Κιαμή, κύριε διοικητά, αγαπούσε πολύ την οικογένεια του θύματος, οπότε γίνεται φανερό ότι ο φόνος που διέπραξε ήταν κάτι που ο ίδιος σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούσε να συμβεί. Ήταν ένα παιχνίδι της μοίρας, ένα προϊόν συνομωσίας, που έστησε ο αληθινός, κατά τη γνώμη μου, φονιάς του Χρηστάκη, δηλ. ο Χαραλάμπης. . Επίσης, θα ήταν σημαντικό να λάβετε υπόψη πως οι ενοχές και οι τύψεις του κιαμήλ, όταν έμαθε ποιον είχε σκοτώσει, τον οδήγησαν στην τρέλλα. Τέλος, κύριε διοικητά, το γεγονός πως ο Κιαμήλ δείχνει απόλυτα μετανιωμένος για ό,τι έχει συμβεί και παρα,μένει στο σπίτι του θύματος υπηρετώντας τη μητέρα και καθαρίζοντας καθημερινά τον τάφο του θύματός του δείχνει και την τραγικότητα της θέσης του: προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξιλεωθεί για το κακό που, άθελά οτυ, προκάλεσε. Γι αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι ο Κιαμήλ πρέπει να θεωρηθεί αθώος- ο πραγματικός ένοχος, ο πραγματικός ηθικός αυτουργός ήταν ο Χαραλάμπης.

Ο υπάστυνόμος, Νικόλας Χατζημιχάλης