log inhelp
No description entered
Έτσι, δεν συναντήθηκαν ποτέ και ο Κιαμήλης δεν γνώριζε την ομοιότητα Λάμπη- Χρηστάκη. Επίσης, η τσιγγάνα αποκαλύπτει στη μητέρα ότι ο φονιάς βρίσκεται στο άμεσο περιβάλλον της, είναι τόσο κοντλα που δεν το φαντάζεται. Οι είκοσι ύποπτοι που ο Εφέντης έστειλε στη φυλακή, δεν είχαν καμία σχέση. Τέλος όπως λέει η μητέρα του, υπάρχουν στιγμές που βρίσκεται σε παράνοια, έχει εκλείψεις και γίνεται άλλος άνθρωπος. Συμπερασματικά, οι υποψίες κινούνται μεταξύ του Λάμπη (αυτονόητο) και του Κιαμήλη (κάτι φαινομενικά απίστευτο, αλλά με πολλές ενδείξεις).
ΑΣΚΗΣΗ Δ Το διήγημα του Βιζυνού "Ποίος ήταν ο φονεύς του αδελφού μου, μοιάζει με αστυνομικό μυθιστόρημα. Ήδη ο αινιγματικός τίτλος, που εμπεριέχει ερώτηση, προκαταβάλει τον αναγνώστη. Όλοι, λοιπόν, η πλοκή στρέφεται γύρω από το φόνο του Χρηστάκη, αφού οι αρχές αποφάνθησαν ότι ήταν σκόπιμος("Δεν εφονεύθη τυχαίως, ουδέν συμπλοκή Αλλά ούτε επίτηδες ήτο δυνατόν να εφονευθή υπό στρατιωτών ή ληστών...ο φόνος εγένετο εξ ενέδρας"). Η μητέρα έβαλε στόχο της ζωής της να βρει και να τιμωρήσει το φονιά.Όσον αφορά τώρα στα πρόσωπα του έργου φυσικά αποκλείονται οι αυτονόητοι( η μητέρα, τα αδέλφια του Χρηστάκη, ο Μιχαήλος- ο οποίος βρισκόταν συνεχώς με τη μητέρα- και ο Γιώργης- ο οποίος βρισκόταν στην ξενιτιά). Επίσης μπορεί να εξαιρεθεί από τους υπόπτους ο Κιαμήλης, ο Τούρκος, τον οποίο περιέθαλψε η μητέρα για εφτά μήνες και τον φρόντισε σαν παιδί της. Εξάλλου, ο ίδιος με τη μητέρα του και τον ανακριτή αδελφό του Εφέντη είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν στην αναζήτηση του φονιά. Βασικός ύποπτος παραμένει ο Χαραλάμπης ή Λάμπης.'Ηταν συνομίληκος του Χρηστάκη και του έμοιαζε στο ανάστημα. Μάλιστα, πολλές φορές έκανε κάτι κακό και τον έπαιρναν για τον Χρηστάκη( μάλιστα φορούσαν τα ίδια ρούχα αφού ήταν συντεχνίτες). Εξάλλου τον θεωρούσαν κλέφτη και φονιά, ενώ φάνηκε και αίμα στα χέρια του. Επέμενε, κιόλας, να αναλάβει ο Χρηστάκης τη θέση του ταχυδρόμου. Σύμφωνα με το κείμενο, ο φονιάς τον ήξερε και παραμόνευε την πρώτη μέρα που θα αναλάμβανε δουλεία. Από την άλλη, όταν έγινε το φονικό εκείνος ήτα στο χωριό, είχε άλλοθι. Ίσως, όμως, και να ψευδομαρτήρησαν. Όλα αυτά σε ένα επιφανειακό επίπεδο. Αν δούμε βαθύτερα τα πράγματα παρατηρούμε τα εξής: πρώτον, ο Λάμπης είναι από τους πρώτους που κινούν τις υποψίες. Μήπως, λοιπόν, ο συγγραφέας θέλει να αποπροσανατολίσει τον αναγνώστη σε κάτι τόσο προφανές? Δεύτερον, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις σε βάρος του Κιαμήλη: εφτά μήνες που τον περιποιούταν η μητέρα, ο Χρηστάκης δεν τον συνάντησε, γιατί έμενε σε μια θεία του.